Maand: september 2020

Onlangs trakteerde ik mijzelf op een personeelsuitje voor 1 persoon op een Shinrin Yoku wandeling. Een wat….? Je weet wel. Shinrin Yoku. Ook wel natuurtherapie, bosbaden of boscoaching genoemd. Mensen die mij kennen weten dat ik graag uit mijn comfortzone ga en graag iets nieuws probeer. De avonturier in mij kan dan lekker los. Ieder jaar wil ik mijzelf uitdagen met iets wat ik nog niet kan, begrijp of heb gedaan. Vroeger zocht ik dat vooral in de actieve uitdagingen (Kilimanjaro beklimmen, naar Santiago fietsen of de Nijmeegse vierdaagse lopen) inmiddels meer op wat ander level (meditatie challenges en zoals nu Shinrin Yoku).

Dat de natuur rust geeft, kalmeert en mensen weer ruimte en lucht geeft wisten we al. Dat daar nu ook wetenschappelijk bewijs voor is, is fijn (want dan zijn we geen groene freaks). Tijdens deze (vertragende) wandeling ben je volkomen in het hier en nu. Je komt (eindelijk!) uit je hoofd en je waardeert het weer om enkel te luisteren. Welke naam je het ook geeft. Het is heerlijk.

Je kent het wel. Heb je net lekker je draai gevonden in het team zijn er weer veranderingen in de organisatie aangekondigd. De boel wordt gehusseld. De medewerkers ontevreden (het ging nét lekker). Mensen gaan eruit, nieuwe medewerkers komen erin. Iedereen neemt zijn eigen normen en waarden (je neemt altijd jezelf mee!) mee én er is (altijd) te weinig tijd om écht een goed gesprek te voeren of om professioneel te botsen. Met als gevolg: Weinig betrokkenheid op elkaar, coalitie vorming, verminderde eigenaarschap en weinig tot geen feedback. Tijd voor teamcoaching. Onderling moet er dan weer gewerkt worden aan het opnieuw vinden van vertrouwen en betrokkenheid. Conflicten of ergernissen mogen worden besproken. Pas dan kunnen we een stap maken naar gedeelde verantwoordelijkheid en de resultaten.

Afgelopen week kon ik dit weer live doen op mijn geheel eigen wijze. Laagdrempelig, vertrouwenwekkend, belevingsgericht én met humor. Veel humor. Want dat verbindt en daar begint het mee.

Als een koe zo blij in de wei. Na een periode van digitale opsluiting en online training geven stond ik gisteren voor het eerst weer fysiek voor een bescheiden groepje medewerkers van GGN om het trainingsseizoen te hervatten. Op het programma de training: “0mgaan met agressie (op 1.5 meter.)”. Wat heerlijk om weer mensen te zien, te spelen met werkvormen én de energie van de groep te gebruiken voor nog meer leerrendement. Ik kijk uit naar volgende week!