Veel jong professionals die ik spreek zeggen allen dat het zo ingewikkeld is om te starten aan een baan in Corona-tijd. De organisatie, de cultuur, de collega’s, je leidinggevende en het werk te leren kennen vanuit huis is écht ingewikkeld.
Hoe werken de ongeschreven regels precies? Hoe kom je daarachter? Is het gebruikelijk om zomaar te bellen of je ‘online vinger’ op te steken om (vervolgens weer online) mee te lopen als je weet dat iedereen aan het overleven is? Hoe maak je ruimte voor jezelf? Hoe word je zichtbaar en geen lastpost? Hoe zorg je goed voor jezelf én kan je toch laten zien dat je van waarde bent? Allemaal vragen die dagelijks langskomen.
Ik citeer Japke-d met een punt uit haar treffende artikel: De coronacrisis is prima te doen voor wie zijn of haar leven op orde heeft. Voor nieuwe collega’s die moeten thuiswerken is het een rottijd. Help ze de weg te vinden.
Afgelopen donderdagavond 19 november organiseerde Het Fitte Brein een webinar over ‘Prikkels’. Dr. Tanja Nijboer (Senior Onderzoeker en Universitair Hoofddocent) doceerde over prikkels en overprikkeling. Margôt Ros, actrice en ervaringsdeskundige. Een aanrader om te kijken als je zelf last hebt van prikkels en/of als je werkt met mensen die deze term gebruiken en je er meer over wilt weten. Eye-opener voor mij (geen spoiler alert) was vooral dat overprikkeling niet enkel van buitenaf hoeft te komen en dat gedachten (die nogal eens heftig, veel en vaak aanwezig kunnen zijn) ook overprikkeling zijn. Terugkijken? Dat kan. Klik hier
Tijdens de online trainingen die ik afgelopen weken mocht verzorgen merkte ik dat ik zelf behoefte had aan wat meer “3D beleving en beweging”, omdat A: ik het zelf ook leuk mag blijven vinden én om de energie in de groep hoog te houden B) om het interactiever te maken en de betrokkenheid te vergroten C) om gedeelde betekenis te krijgen over thema’s en onderwerpen. Zodoende ben ik #zelf mijn eigen whiteboard-op-strijkplank-thuiswerk-toolkit gaan bouwen om letterlijk meer opties te hebben. En dat loont. Enkele reacties uit de trainingen: Duidelijk, verfrissend, energiek, fijne afwisselende werkvormen, afwisselend, het viel 300 procent mee, agressie kan dus ook online, aangenaam verrast, voorkeur voor fysiek maar een prima alternatief, kleine groepen is heel fijn veel meer diepgang daardoor, de vragen waren goed, de werkvormen vernieuwend en je komt zelf tot nadenken.
Vandaag ben ik in actie voor Avans+, als ontwikkelcoach voor de schoolleidersopleiding. Ik mocht ik weer in gesprek met studenten die staan te trappelen om aan de slag te gaan met persoonlijk leiderschap. Aan de hand van een gemaakt assessment bespreken we de resultaten en halen we (jaja…) doelen op. De gesprekken zijn bedoeld om nog meer te groeien en te ontwikkelen. Maar man wat is dit soms toch spannend. Dan ga je dus allemaal nieuwe dingen uit proberen en zal jij je dus heel vaak ongemakkelijk voelen…. Wil ik dat wel echt? Tja… Dat hoort erbij. Wat ik altijd zeg en wat vaak helpt is om dan te realiseren dat als jij je ongemakkelijk voelt, je aan het leren bent. Dan zakken de schouders, de adem stroomt weer en dan gaan we uitzoeken hoe je dat veilig kan doen!
Op een prachtige plek in Utrecht, het park Oog in Al, staat een schattig theehuisje. Uitkijkend over woonboten en hertjes, midden in het groen en toch op loopafstand van het Centraal Station. Met regelmaat is in dit huisje De Zelf Coach te vinden. Stralend, enthousiast, empathisch en humoristisch. Zo zou ik Tamara de Kramer omschrijven. Hier in de stilte is er ruimte voor haar en haar cliënten om op zoek te gaan naar persoonlijke, werkgerelateerde en loopbaan antwoorden. Samen met hen gaat zij op zoek naar hun zelfconcept. Dit concept bestaat uit wie je bent en waar je voor staat, je wensen, talenten, overtuigingen, waarden en drijfveren om je doel te bereiken. Je krijgt meer inzicht in jezelf. Dit doet zij door te werken aan thema’s zoals zelfkennis, zelfzorg, zelfontplooiing, zelfregie etc. Tamara vroeg mij om een mooie reportage van haar te maken. Zowel profielfoto’s als in actie. Een aantal jaar geleden hadden we dit ook al eens gedaan en dat was zo goed bevallen dat ze weer bij Voorbeeld Fotografie terugkwam. Op een heldere herfstochtend namen we de tijd om beelden te maken die uitstralen hoe zij in haar baan als coach staat. Met ruimte voor een lach, voor ontspanning, voor bevlogenheid en een kop thee. Een zakelijke reportage die niet kil aandoet, dat is het geworden. We zijn beide dan ook erg blij met het resultaat!
Het mooie aan samenwerken met Voorbeeld Fotografie is dat zij echt oog heeft voor wie jij bent, ze denkt mee over oplossingen (help wat moet ik aan) of de foto’s de juiste sfeer uitstralen en of alle kanten van je zelf goed in beeld zijn. Willemijn heeft oog voor details en is prettig in de omgang. En dat is super belangrijk als je net als ik zoiets heel spannend vindt. Denk je er zelf over om een fotograaf in te schakelen voor je bedrijf? Neem vrijblijvend contact met haar op om de mogelijkheden te bespreken en met je mee te denken. Voorbeeld Fotografie werkt vlot en secuur en staat garant voor foto’s van hoge kwaliteit. Lees hier wat eerdere klanten zeiden over haar werk. En hier voor alle andere kiekjes!
In mijn coachgesprekken hoor ik steeds vaker dat mensen doodop zijn van voortdurend online aanwezig zijn. Omdat zij van vergadering naar vergadering hoppen (zonder pauze). Ondertussen proberen te werken aan 6 dingen tegelijkertijd op 3 verschillende apparaten. Met als gevolg: geen rust, geen focus, geen aandacht, voortdurend afleiding en frustratie all over the place. Wil je ook niet meer gevangen zitten in een groepsgesprek? Pak het #zelf anders aan
Zoveel mensen zoveel wensen. De 20-ers en 30-ers van nu hoor ik voortdurend zeggen. Eigenlijk zou ik (meer)…. willen. Meer tijd voor dit of dat. Meer lezen, minder Netflisen, meer sporten, meer (of minder) vrienden zien, een hobby moeten hebben, mijzelf (nu echt!) ontwikkelen, uitzoeken wat mijn droombaan is, relaxter zijn, op tijd naar bed gaan, minder koffie drinken etcetc. Renske de Greef (een van mijn favoriete strippers, :)) weet dat, zoals hieronder, zo vaak zo goed te vatten. Maar hoe zet je die wensen of wat je écht wilt nou om in actie? Want vaak wil je het wel maar is er ook altijd een ja-maar. Die noem ik de innerlijke saboteur. Iemand in jezelf die hindert of die teveel rekening houdt met belangen van anderen (partner, verwachtingen vrienden, collega’s etc). Ik breng die samen met jou in kaart en bekijk van alle kanten wat je nodig hebt om het wel #zelf te doen. Want uiteindelijk ben je zelf de oplossing.
Op dit moment zit ik met veel plezier een thema gerichte intervisie bijeenkomst voor te bereiden. Een van de leukste dingen aan mijn werk is dat ik zelf direct invloed heb op de werkvormen en de invulling van een programma. Een tijdje geleden kreeg ik de vraag of ik voor een hulpverleningsorganisatie een programma kan maken voor een soort van intervisie/teamontwikkeling met oa als thema: Perfectionisme: “Hoe hoog leg jij de lat?”. Een thema wat door de organisatie wordt herkent onder twintigers en dertigers en welke niet als effectief of productief wordt beschouwd. En teamleden versterken elkaar daar soms ook in. Achter perfectionisme gaat een hoop schuil. Het is een een redmiddel voor het verzachten van nare emoties. Een innerlijke kritische stem die ervoor zorgt dat je verstart en/of veel tijd verliest door zaken uit te stellen. Het komt voort uit de zoektocht naar bevestiging, het willen krijgen van erkenning of misschien wel het moeilijk vinden om onzekerheden te verdragen. Zodra je dit weet kan je ermee aan de slag en achter komen wat voor jou wel werkt. En hoe leuk om dat met je team te doen? Effectief, efficiënt én leuk. Samen leren houdt je scherp, ook als de coach weg is.
Onlangs trakteerde ik mijzelf op een personeelsuitje voor 1 persoon op een Shinrin Yoku wandeling. Een wat….? Je weet wel. Shinrin Yoku. Ook wel natuurtherapie, bosbaden of boscoaching genoemd. Mensen die mij kennen weten dat ik graag uit mijn comfortzone ga en graag iets nieuws probeer. De avonturier in mij kan dan lekker los. Ieder jaar wil ik mijzelf uitdagen met iets wat ik nog niet kan, begrijp of heb gedaan. Vroeger zocht ik dat vooral in de actieve uitdagingen (Kilimanjaro beklimmen, naar Santiago fietsen of de Nijmeegse vierdaagse lopen) inmiddels meer op wat ander level (meditatie challenges en zoals nu Shinrin Yoku).
Dat de natuur rust geeft, kalmeert en mensen weer ruimte en lucht geeft wisten we al. Dat daar nu ook wetenschappelijk bewijs voor is, is fijn (want dan zijn we geen groene freaks). Tijdens deze (vertragende) wandeling ben je volkomen in het hier en nu. Je komt (eindelijk!) uit je hoofd en je waardeert het weer om enkel te luisteren. Welke naam je het ook geeft. Het is heerlijk.
Je kent het wel. Heb je net lekker je draai gevonden in het team zijn er weer veranderingen in de organisatie aangekondigd. De boel wordt gehusseld. De medewerkers ontevreden (het ging nét lekker). Mensen gaan eruit, nieuwe medewerkers komen erin. Iedereen neemt zijn eigen normen en waarden (je neemt altijd jezelf mee!) mee én er is (altijd) te weinig tijd om écht een goed gesprek te voeren of om professioneel te botsen. Met als gevolg: Weinig betrokkenheid op elkaar, coalitie vorming, verminderde eigenaarschap en weinig tot geen feedback. Tijd voor teamcoaching. Onderling moet er dan weer gewerkt worden aan het opnieuw vinden van vertrouwen en betrokkenheid. Conflicten of ergernissen mogen worden besproken. Pas dan kunnen we een stap maken naar gedeelde verantwoordelijkheid en de resultaten.
Afgelopen week kon ik dit weer live doen op mijn geheel eigen wijze. Laagdrempelig, vertrouwenwekkend, belevingsgericht én met humor. Veel humor. Want dat verbindt en daar begint het mee.
